δυσάρεστος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek δυσάρεστος (dusárestos, “cantankerous, cranky”), with semantic loan from French désagréable.

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈsa.ɾe.stos/
• Hyphenation: δυ‧σά‧ρε‧στος

Adjective

δυσάρεστος • (dysárestos) m (feminine δυσάρεστη, neuter δυσάρεστο)

1. unpleasant, displeasing, disagreeable

   Antonym: ευχάριστος (efcháristos)

Declension

Declension of δυσάρεστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσάρεστος •	δυσάρεστη •	δυσάρεστο •	δυσάρεστοι •	δυσάρεστες •	δυσάρεστα •
genitive	δυσάρεστου •	δυσάρεστης •	δυσάρεστου •	δυσάρεστων •	δυσάρεστων •	δυσάρεστων •
accusative	δυσάρεστο •	δυσάρεστη •	δυσάρεστο •	δυσάρεστους •	δυσάρεστες •	δυσάρεστα •
vocative	δυσάρεστε •	δυσάρεστη •	δυσάρεστο •	δυσάρεστοι •	δυσάρεστες •	δυσάρεστα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσάρεστος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσάρεστος, etc.)

Derived terms

• δυσάρεστα (dysáresta, adverb)

 

Related terms

• δυσαρεστώ (dysarestó)