δυσανασχετώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek δυσανασχετῶ (dusanaskhetô).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.sa.na.sçeˈto/
• Hyphenation: δυ‧σα‧να‧σχε‧τώ

Verb

δυσανασχετώ • (dysanaschetó) (past δυσανασχέτησα, passive —)

1. to resent, to express resentment [with με (me, + accusative) or που (pou, + clause)]

Conjugation

δυσανασχετώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	δυσανασχετώ	δυσανασχετήσω
2 sg	δυσανασχετείς	δυσανασχετήσεις
3 sg	δυσανασχετεί	δυσανασχετήσει
1 pl	δυσανασχετούμε	δυσανασχετήσουμε, [-ομε]
2 pl	δυσανασχετείτε	δυσανασχετήσετε
3 pl	δυσανασχετούν(ε)	δυσανασχετήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	δυσανασχετούσα	δυσανασχέτησα
2 sg	δυσανασχετούσες	δυσανασχέτησες
3 sg	δυσανασχετούσε	δυσανασχέτησε
1 pl	δυσανασχετούσαμε	δυσανασχετήσαμε
2 pl	δυσανασχετούσατε	δυσανασχετήσατε
3 pl	δυσανασχετούσαν(ε)	δυσανασχέτησαν, δυσανασχετήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα δυσανασχετώ ➤	θα δυσανασχετήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα δυσανασχετείς, …	θα δυσανασχετήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … δυσανασχετήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … δυσανασχετήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … δυσανασχετήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	δυσανασχέτησε
2 pl	δυσανασχετείτε	δυσανασχετήστε
Other forms
Active present participle ➤	δυσανασχετώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας δυσανασχετήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	δυσανασχετήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• δυσανασχέτηση f (dysanaschétisi)