εκκρούω

See also: ἐκκρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐκκρούω. For sense in linguistics, a semantic loan from German ausstoßen. Morphologically, from εκ- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈkruo/
• Hyphenation: εκ‧κρού‧ω

Verb

εκκρούω • (ekkroúo) (past εξέκρουσα, passive εκκρούομαι)

1. to knock out
2. (linguistics) to delete one of adjacent vowels of different words

Usage notes

• Usually found in tenses of the present stem. Forms like εξέκρουσα are formal, using an internal augment.

Conjugation

εκκρούω   εκκρούομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	εκκρούω	εκκρούσω	εκκρούομαι	εκκρουσθώ
2 sg	εκκρούεις	εκκρούσεις	εκκρούεσαι	εκκρουσθείς
3 sg	εκκρούει	εκκρούσει	εκκρούεται	εκκρουσθεί
1 pl	εκκρούουμε, [‑ομε]	εκκρούσουμε, [‑ομε]	εκκρουόμαστε	εκκρουσθούμε
2 pl	εκκρούετε	εκκρούσετε	εκκρούεστε, εκκρουόσαστε	εκκρουσθείτε
3 pl	εκκρούουν(ε)	εκκρούσουν(ε)	εκκρούονται	εκκρουσθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	εξέκρουα	εξέκρουσα	εκκρουόμουν(α)	εκκρούσθηκα
2 sg	εξέκρουες	εξέκρουσες	εκκρουόσουν(α)	εκκρούσθηκες
3 sg	εξέκρουε	εξέκρουσε	εκκρουόταν(ε)	εκκρούσθηκε
1 pl	εκκρούαμε	εκκρούσαμε	εκκρουόμασταν, (‑όμαστε)	εκκρουσθήκαμε
2 pl	εκκρούατε	εκκρούσατε	εκκρουόσασταν, (‑όσαστε)	εκκρουσθήκατε
3 pl	εξέκρουαν, εκκρούαν(ε)	εξέκρουσαν, εκκρούσαν(ε)	εκκρούονταν, (εκκρουόντουσαν)	εκκρούσθηκαν, εκκρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα εκκρούω ➤	θα εκκρούσω ➤	θα εκκρούομαι ➤	θα εκκρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα εκκρούεις, …	θα εκκρούσεις, …	θα εκκρούεσαι, …	θα εκκρουσθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … εκκρούσει		έχω, έχεις, … εκκρουσθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … εκκρούσει		είχα, είχες, … εκκρουσθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … εκκρούσει		θα έχω, θα έχεις, … εκκρουσθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	(έκκρουε)	έκκρουσε	—	εκκρούσου
2 pl	εκκρούετε	εκκρούστε	εκκρούεστε	εκκρουσθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	εκκρούοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας εκκρούσει ➤		—
Nonfinite form➤	εκκρούσει		εκκρουσθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• έκκρουση f (ékkrousi, “deletion of vowel”) (linguistics)
• πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται (pássalos passálo ekkroúetai)

• and see: κρούω (kroúo, “strike”)
• Not related to the phonetics term: έκκροτος (ékkrotos, “plosive”) (of consonants)