ενάρετος

See also: ἐνάρετος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐνάρετος (enáretos). By surface analysis, εν- (en-) +‎ αρετή (aretí) +‎ -ος (-os).

Adjective

ενάρετος • (enáretos) m (feminine ενάρετη, neuter ενάρετο)

1. virtuous

Declension

Declension of ενάρετος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ενάρετος •	ενάρετη •	ενάρετο •	ενάρετοι •	ενάρετες •	ενάρετα •
genitive	ενάρετου •	ενάρετης •	ενάρετου •	ενάρετων •	ενάρετων •	ενάρετων •
accusative	ενάρετο •	ενάρετη •	ενάρετο •	ενάρετους •	ενάρετες •	ενάρετα •
vocative	ενάρετε •	ενάρετη •	ενάρετο •	ενάρετοι •	ενάρετες •	ενάρετα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενάρετος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενάρετος, etc.)

Derived terms

• ενάρετος κύκλος m (enáretos kýklos, “virtuous circle”)

Further reading

• ενάρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language