ἐνάρετος

See also: ενάρετος

Ancient Greek

Etymology

ἐν (en) +‎ ἀρετή (aretḗ) +‎ -ος (-os)

Adjective

ἐνᾰ́ρετος • (enáretos) m or f (neuter ἐνάρετον); second declension

1. virtuous

Descendants

• Greek: ενάρετος (enáretos)

References

• “ἐνάρετος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐνάρετος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐνάρετος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)