ενδεικτικός
Greek
editEtymology
editLearned borrowing from Koine Greek ἐνδεικτικός (endeiktikós).[1] By surface analysis, ενδείκ(νυμαι) (endeík(nymai)) + -τικός (-tikós).
Pronunciation
editAdjective
editενδεικτικός • (endeiktikós) m (feminine ενδεικτική, neuter ενδεικτικό)
Declension
editDeclension of ενδεικτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ενδεικτικός • | ενδεικτική • | ενδεικτικό • | ενδεικτικοί • | ενδεικτικές • | ενδεικτικά • |
| genitive | ενδεικτικού • | ενδεικτικής • | ενδεικτικού • | ενδεικτικών • | ενδεικτικών • | ενδεικτικών • |
| accusative | ενδεικτικό • | ενδεικτική • | ενδεικτικό • | ενδεικτικούς • | ενδεικτικές • | ενδεικτικά • |
| vocative | ενδεικτικέ • | ενδεικτική • | ενδεικτικό • | ενδεικτικοί • | ενδεικτικές • | ενδεικτικά • |
Derived terms
edit- ενδεικτικά (endeiktiká, adverb)
- (learned) ενδεικτικώς (endeiktikós, adverb)
Related terms
edit- ενδείκνυμαι (endeíknymai)
- ένδειξη f (éndeixi)
References
edit- ^ ενδεικτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language