ευσέβεια

See also: εὐσέβεια

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek εὐσέβεια (eusébeia), from εὐσεβής (eusebḗs).

Pronunciation

• IPA^(key): /efˈse.vi.a/
• Hyphenation: ευ‧σέ‧βει‧α

Noun

ευσέβεια • (efséveia) f (plural ευσέβειες)

1. (religion) piety, devoutness

   Οι μοναχοί διακρίνονται για την ευσέβειά τους και τη βαθιά τους πίστη.

   Oi monachoí diakrínontai gia tin efséveiá tous kai ti vathiá tous písti.

   Monks are distinguished for their piety and their deep faith.

Declension

Declension of ευσέβεια

	singular	plural
nominative	ευσέβεια •	ευσέβειες •
genitive	ευσέβειας •	ευσεβειών •
accusative	ευσέβεια •	ευσέβειες •
vocative	ευσέβεια •	ευσέβειες •
Usually in the singular. Also, formal singular genitive: της ευσεβείας.

Synonyms

• ευλάβεια f (evláveia, “piety, veneration, deference”)
• θεοσέβεια f (theoséveia, “piety, fear of God”)

Antonyms

• ασέβεια f (aséveia, “impiety, ungodliness”)

Related terms

• ευσεβισμός m (efsevismós, “Pietism”)

• and see: ευσεβής (efsevís, “pious, devout”)