ζηλευτός

Greek

Etymology

ζηλεύω (zilévo, “to be jealous, to be envious”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /zileˈftos/
• Hyphenation: ζη‧λευ‧τός

Adjective

ζηλευτός • (zileftós) m (feminine ζηλευτή, neuter ζηλευτό)

1. enviable, coveted, desirable (desired by virtue of good qualities)

   Επειδή ήταν ζηλευτό προϊόν, δεν έμεινε στο κατάστημα πολύ ώρα.

   Epeidí ítan zileftó proïón, den émeine sto katástima polý óra.

   Since it was a desirable product, it didn't stay for long in the store.

Declension

Declension of ζηλευτός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ζηλευτός •	ζηλευτή •	ζηλευτό •	ζηλευτοί •	ζηλευτές •	ζηλευτά •
genitive	ζηλευτού •	ζηλευτής •	ζηλευτού •	ζηλευτών •	ζηλευτών •	ζηλευτών •
accusative	ζηλευτό •	ζηλευτή •	ζηλευτό •	ζηλευτούς •	ζηλευτές •	ζηλευτά •
vocative	ζηλευτέ •	ζηλευτή •	ζηλευτό •	ζηλευτοί •	ζηλευτές •	ζηλευτά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ζηλευτός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ζηλευτός, etc.)

Synonyms

• (enviable, desired): ζηλεμένος (zileménos), αξιοζήλευτος (axiozíleftos), επίζηλος (epízilos)

Derived terms

• αξιοζήλευτος (axiozíleftos, “enviable”)