θέλων

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₁gʷʰel-. Cognates include Old Church Slavonic желѣти (želěti).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰé.lɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰe.lon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθe.lon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθe.lon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθe.lon/

Participle

θέλων • (thélōn) m (feminine θέλουσᾰ, neuter θέλον); first/third declension

present active participle of θέλω (thélō)

Declension

First and third declension of θέλων; θέλουσᾰ; θέλον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θέλων thélōn	θέλουσᾰ thélousa	θέλον thélon	θέλοντε thélonte	θελούσᾱ theloúsā	θέλοντε thélonte	θέλοντες thélontes	θέλουσαι thélousai	θέλοντᾰ thélonta
Genitive	θέλοντος thélontos	θελούσης theloúsēs	θέλοντος thélontos	θελόντοιν thelóntoin	θελούσαιν theloúsain	θελόντοιν thelóntoin	θελόντων thelóntōn	θελουσῶν thelousôn	θελόντων thelóntōn
Dative	θέλοντῐ thélonti	θελούσῃ theloúsēi	θέλοντῐ thélonti	θελόντοιν thelóntoin	θελούσαιν theloúsain	θελόντοιν thelóntoin	θέλουσῐ / θέλουσῐν thélousi(n)	θελούσαις theloúsais	θέλουσῐ / θέλουσῐν thélousi(n)
Accusative	θέλοντᾰ thélonta	θέλουσᾰν thélousan	θέλον thélon	θέλοντε thélonte	θελούσᾱ theloúsā	θέλοντε thélonte	θέλοντᾰς thélontas	θελούσᾱς theloúsās	θέλοντᾰ thélonta
Vocative	θέλων thélōn	θέλουσᾰ thélousa	θέλον thélon	θέλοντε thélonte	θελούσᾱ theloúsā	θέλοντε thélonte	θέλοντες thélontes	θέλουσαι thélousai	θέλοντᾰ thélonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θελόντως thelóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

θέλων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Smyth, Herbert Weir (1920) “Part II: Inflection”, in A Greek grammar for colleges, Cambridge: American Book Company, § 305: table of declined forms