κάλλιστος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kál.lis.tos/ → /ˈkal.lis.tos/ → /ˈka.lis.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kál.lis.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkal.lis.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkal.lis.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkal.lis.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈka.lis.tos/

Adjective

κάλλιστος • (kállistos) m (feminine καλλίστη, neuter κάλλιστον); first/second declension

1. superlative degree of κᾰλός (kalós)

Declension

First and second declension of κάλλιστος; καλλίστη; κάλλιστον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κάλλιστος kállistos	καλλίστη kallístē	κάλλιστον kálliston		καλλίστω kallístō	καλλίστᾱ kallístā	καλλίστω kallístō		κάλλιστοι kállistoi	κάλλισται kállistai	κάλλιστᾰ kállista
Genitive		καλλίστου kallístou	καλλίστης kallístēs	καλλίστου kallístou		καλλίστοιν kallístoin	καλλίσταιν kallístain	καλλίστοιν kallístoin		καλλίστων kallístōn	καλλίστων kallístōn	καλλίστων kallístōn
Dative		καλλίστῳ kallístōi	καλλίστῃ kallístēi	καλλίστῳ kallístōi		καλλίστοιν kallístoin	καλλίσταιν kallístain	καλλίστοιν kallístoin		καλλίστοις kallístois	καλλίσταις kallístais	καλλίστοις kallístois
Accusative		κάλλιστον kálliston	καλλίστην kallístēn	κάλλιστον kálliston		καλλίστω kallístō	καλλίστᾱ kallístā	καλλίστω kallístō		καλλίστους kallístous	καλλίστᾱς kallístās	κάλλιστᾰ kállista
Vocative		κάλλιστε kálliste	καλλίστη kallístē	κάλλιστον kálliston		καλλίστω kallístō	καλλίστᾱ kallístā	καλλίστω kallístō		κάλλιστοι kállistoi	κάλλισται kállistai	κάλλιστᾰ kállista
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κάλλιστᾰ kállista				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.