καθομιλουμένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luː.mé.nɛːs/ → /ka.θo.mi.luˈme.nis/ → /ka.θo.mi.luˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luː.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.nis/

Participle

καθομιλουμένης • (kathomilouménēs)

1. feminine genitive singular of καθομιλούμενος (kathomiloúmenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /kaθomiluˈmenis/
• Hyphenation: κα‧θο‧μι‧λου‧μέ‧νης

Noun

καθομιλουμένης • (kathomilouménis) f

1. Genitive singular form of καθομιλουμένη (kathomilouméni).