κακοδαίμων

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From κᾰκο- (kako-, bad) +‎ δαίμων (daímōn, god, destiny).

Pronunciation

edit
 

Adjective

edit

κακοδαίμων (kakodaímōnm or f (neuter κακοδαῖμον); third declension

  1. having or being possessed by an evil genius/spirit.
  2. ill-starred, wretched
  3. (substantive) an evil genius

Declension

edit

Antonyms

edit
edit

Further reading

edit