κλητική

Contents

Ancient GreekEdit

EtymologyEdit

See κλητῐκός (klētikós).

PronunciationEdit

 

• IPA^(key): /klɛː.ti.kɛ̌ː/ → /kli.tiˈki/ → /kli.tiˈci/

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /klɛː.ti.kɛ̌ː/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /kle.tiˈke/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /kli.tiˈki/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /kli.tiˈci/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /kli.tiˈci/

AdjectiveEdit

κλητῐκή • (klētikḗ)

1. feminine nominative singular of κλητῐκός (klētikós)
2. feminine vocative singular of κλητῐκός (klētikós)

NounEdit

κλητῐκή • (klētikḗ) f (genitive κλητῐκῆς); first declension (Koine Greek)

1. (grammar) the vocative case – elliptically for κλητῐκὴ πτῶσῐς (ptôsis): literally, “inflection for calling” or “addressing”
   • 170 BCE – 90 BCE, Dionysius Thrax, Art of Grammar 636.7
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Pronouns 6.9

DeclensionEdit

First declension of ἡ κλητῐκή; τῆς κλητῐκῆς

Case / #	Singular
Nominative	ἡ κλητῐκή
Genitive	τῆς κλητῐκῆς
Dative	τῇ κλητῐκῇ
Accusative	τὴν κλητῐκήν
Vocative	κλητῐκή
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

DescendantsEdit

• Greek: κλητική (klitikí)
• Latin: vocātīvus (calque)

ReferencesEdit

• κλητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

---

GreekEdit

NounEdit

κλητική • (klitikí) f (plural κλητικές)

1. (grammar) vocative

   κλητική πτώση ― klitikí ptósi ― vocative case

DeclensionEdit

declension of κλητική

	singular	plural
nominative	κλητική •	κλητικές •
genitive	κλητικής •	κλητικών •
accusative	κλητική •	κλητικές •
vocative	κλητική •	κλητικές •

See alsoEdit

• see: πτώση f (ptósi, “case”)