κοινολέκτου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /cy.noˈlek.tu/ → /ci.noˈlek.tu/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.noˈlek.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.noˈlek.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.noˈlek.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.noˈlek.tu/

Adjective

κοινολέκτου • (koinoléktou)

1. genitive singular masculine/feminine/neuter of κοινόλεκτος (koinólektos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /cinoˈlektu/
• Hyphenation: κοι‧νο‧λέ‧κτου

Noun

κοινολέκτου • (koinoléktou) f

1. Genitive singular form of κοινόλεκτος (koinólektos). της κοινολέκτου