κοσμογράφος

Ancient Greek

Etymology

From κόσμος (kósmos, “world”) +‎ γρᾰ́φω (gráphō, “I write”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /koz.mo.ɡrá.pʰos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koz.moˈɡra.pʰos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /koz.moˈɣra.ɸos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koz.moˈɣra.fos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koz.moˈɣra.fos/

Adjective

κοσμογρᾰ́φος • (kosmográphos) m or f (neuter κοσμογρᾰ́φον); second declension

describing the world

Inflection

Second declension of κοσμογρᾰ́φος; κοσμογρᾰ́φον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	κοσμογρᾰ́φος kosmográphos	κοσμογρᾰ́φον kosmográphon	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φοι kosmográphoi	κοσμογρᾰ́φᾰ kosmográpha
Genitive	κοσμογρᾰ́φου kosmográphou	κοσμογρᾰ́φου kosmográphou	κοσμογρᾰ́φοιν kosmográphoin	κοσμογρᾰ́φοιν kosmográphoin	κοσμογρᾰ́φων kosmográphōn	κοσμογρᾰ́φων kosmográphōn
Dative	κοσμογρᾰ́φῳ kosmográphōi	κοσμογρᾰ́φῳ kosmográphōi	κοσμογρᾰ́φοιν kosmográphoin	κοσμογρᾰ́φοιν kosmográphoin	κοσμογρᾰ́φοις kosmográphois	κοσμογρᾰ́φοις kosmográphois
Accusative	κοσμογρᾰ́φον kosmográphon	κοσμογρᾰ́φον kosmográphon	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φους kosmográphous	κοσμογρᾰ́φᾰ kosmográpha
Vocative	κοσμογρᾰ́φε kosmográphe	κοσμογρᾰ́φον kosmográphon	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φω kosmográphō	κοσμογρᾰ́φοι kosmográphoi	κοσμογρᾰ́φᾰ kosmográpha
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	κοσμογρᾰ́φως kosmográphōs		κοσμογρᾰφώτερος kosmographṓteros		κοσμογρᾰφώτᾰτος kosmographṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“κοσμογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κοσμογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette