κουτός

Greek

Etymology

From κοττόμυαλος (kottómyalos, “chicken-brained”), which derives from Ancient Greek κόττος (kóttos, “chicken”). Doublet of κότα f (kóta, “hen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kuˈtos/
• Hyphenation: κου‧τός

Adjective

κουτός • (koutós) m (feminine κουτή, neuter κουτό)

1. stupid, dumb, idiotic, silly

Declension

Declension of κουτός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κουτός •	κουτή •	κουτό •	κουτοί •	κουτές •	κουτά •
genitive	κουτού •	κουτής •	κουτού •	κουτών •	κουτών •	κουτών •
accusative	κουτό •	κουτή •	κουτό •	κουτούς •	κουτές •	κουτά •
vocative	κουτέ •	κουτή •	κουτό •	κουτοί •	κουτές •	κουτά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουτός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουτός, etc.)

Synonyms

• χαζός (chazós, “stupid”)