κόνικλος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈko.ni.klos/ → /ˈko.ni.klos/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.ni.klos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.ni.klos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.ni.klos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.ni.klos/

Noun

κόνικλος • (kóniklos) m (genitive κονίκλου); second declension

1. Alternative form of κύνικλος (kúniklos, “rabbit”)

Declension

Second declension of ὁ κόνικλος; τοῦ κονίκλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κόνικλος ho kóniklos	τὼ κονίκλω tṑ koníklō	οἱ κόνικλοι hoi kónikloi
Genitive	τοῦ κονίκλου toû koníklou	τοῖν κονίκλοιν toîn koníkloin	τῶν κονίκλων tôn koníklōn
Dative	τῷ κονίκλῳ tôi koníklōi	τοῖν κονίκλοιν toîn koníkloin	τοῖς κονίκλοις toîs koníklois
Accusative	τὸν κόνικλον tòn kóniklon	τὼ κονίκλω tṑ koníklō	τοὺς κονίκλους toùs koníklous
Vocative	κόνικλε kónikle	κονίκλω koníklō	κόνικλοι kónikloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.