λανθανόντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lan.tʰa.nón.tɔːn/ → /lan.θaˈnon.ton/ → /lan.θaˈnon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lan.tʰa.nón.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lan.tʰaˈnon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lan.θaˈnon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lan.θaˈnon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /lan.θaˈnon.don/

Verb

λᾰνθᾰνόντων • (lanthanóntōn)

1. third-person plural present active imperative of λανθάνω (lanthánō)

Participle

λανθανόντων • (lanthanóntōn)

1. masculine/neuter genitive plural of λανθάνων (lanthánōn)

Greek

Adjective

λανθανόντων • (lanthanónton)

1. Genitive masculine plural form of λανθάνων (lanthánon).
2. Genitive neuter plural form of λανθάνων (lanthánon).