λανθάνων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lan.tʰá.nɔːn/ → /lanˈθa.non/ → /lanˈθa.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lan.tʰá.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lanˈtʰa.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lanˈθa.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lanˈθa.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /lanˈθa.non/

Participle

λανθάνων • (lanthánōn) m (feminine λανθάνουσα, neuter λανθάνον); first/third declension

1. present active participle of λανθάνω (lanthánō)

Declension

First and third declension of λᾰνθᾰ́νων; λᾰνθᾰ́νουσᾰ; λανθάνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λᾰνθᾰ́νων lanthánōn	λᾰνθᾰ́νουσᾰ lanthánousa	λανθάνον lanthánon		λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte	λᾰνθᾰνούσᾱ lanthanoúsā	λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte		λᾰνθᾰ́νοντες lanthánontes	λᾰνθᾰ́νουσαι lanthánousai	λᾰνθᾰ́νοντᾰ lanthánonta
Genitive		λᾰνθᾰ́νοντος lanthánontos	λᾰνθᾰνούσης lanthanoúsēs	λᾰνθᾰ́νοντος lanthánontos		λᾰνθᾰνόντοιν lanthanóntoin	λᾰνθᾰνούσαιν lanthanoúsain	λᾰνθᾰνόντοιν lanthanóntoin		λᾰνθᾰνόντων lanthanóntōn	λᾰνθᾰνουσῶν lanthanousôn	λᾰνθᾰνόντων lanthanóntōn
Dative		λᾰνθᾰ́νοντῐ lanthánonti	λᾰνθᾰνούσῃ lanthanoúsēi	λᾰνθᾰ́νοντῐ lanthánonti		λᾰνθᾰνόντοιν lanthanóntoin	λᾰνθᾰνούσαιν lanthanoúsain	λᾰνθᾰνόντοιν lanthanóntoin		λᾰνθᾰ́νουσῐ / λᾰνθᾰ́νουσῐν lanthánousi(n)	λᾰνθᾰνούσαις lanthanoúsais	λᾰνθᾰ́νουσῐ / λᾰνθᾰ́νουσῐν lanthánousi(n)
Accusative		λᾰνθᾰ́νοντᾰ lanthánonta	λᾰνθᾰ́νουσᾰν lanthánousan	λανθάνον lanthánon		λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte	λᾰνθᾰνούσᾱ lanthanoúsā	λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte		λᾰνθᾰ́νοντᾰς lanthánontas	λᾰνθᾰνούσᾱς lanthanoúsās	λᾰνθᾰ́νοντᾰ lanthánonta
Vocative		λᾰνθᾰ́νων lanthánōn	λᾰνθᾰ́νουσᾰ lanthánousa	λανθάνον lanthánon		λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte	λᾰνθᾰνούσᾱ lanthanoúsā	λᾰνθᾰ́νοντε lanthánonte		λᾰνθᾰ́νοντες lanthánontes	λᾰνθᾰ́νουσαι lanthánousai	λᾰνθᾰ́νοντᾰ lanthánonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λᾰνθᾰνόντως lanthanóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek λανθάνων (lanthánōn), present active participle of λανθάνω (lanthánō, “escape notice”).

Pronunciation

• IPA^(key): /lanˈθa.non/

Adjective

λανθάνων • (lanthánon) m (feminine λανθάνουσα, neuter λανθάνον)

1. latent, hidden, underlying

   λανθάνουσα θερμότητα ― lanthánousa thermótita ― latent heat

   λανθάνον ταλέντο ― lanthánon talénto ― hidden talent

Declension

Declension of λανθάνων

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λανθάνων •	λανθάνουσα •	λανθάνον •	λανθάνοντες •	λανθάνουσες •	λανθάνοντα •
genitive	λανθάνοντος •	λανθάνουσας • / λανθανούσης •	λανθάνοντος •	λανθανόντων •	λανθανουσών •	λανθανόντων •
accusative	λανθάνοντα •	λανθάνουσα •	λανθάνον •	λανθάνοντες •	λανθάνουσες •	λανθάνοντα •
vocative	λανθάνων •	λανθάνουσα •	λανθάνον •	λανθάνοντες •	λανθάνουσες •	λανθάνοντα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λανθάνων, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λανθάνων, etc.)
notes	1. A more regular feminine genitive plural (λανθανόντων) is considered incorrect by grammarians. 2. The vocative is rare and follows the nominative.

Coordinate terms

• άδηλος (ádilos, “latent, uncertain”)
• ανεκδήλωτος (anekdílotos, “secret, unspoken”)
• κρυφός (kryfós, “secret”)

 

Related terms

• λανθάνω (lantháno, “to be latent”)