μετοικοφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From μέτοικος (métoikos, “metoecus”) +‎ φύλαξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.toi̯.ko.pʰý.laks/ → /me.ty.koˈɸy.laks/ → /me.ti.koˈfi.laks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.toi̯.ko.pʰý.laks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ty.koˈpʰy.laks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ty.koˈɸy.laks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ty.koˈfy.laks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ti.koˈfi.laks/

Noun

μετοικοφῠ́λᾰξ • (metoikophúlax) m (genitive μετοικοφῠ́λᾰκος); third declension

1. overseer and guardian of the metoeci

Inflection

Third declension of ὁ μετοικοφῠ́λᾰξ; τοῦ μετοικοφῠ́λᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μετοικοφῠ́λᾰξ ho metoikophúlax	τὼ μετοικοφῠ́λᾰκε tṑ metoikophúlake	οἱ μετοικοφῠ́λᾰκες hoi metoikophúlakes
Genitive	τοῦ μετοικοφῠ́λᾰκος toû metoikophúlakos	τοῖν μετοικοφῠλᾰ́κοιν toîn metoikophulákoin	τῶν μετοικοφῠλᾰ́κων tôn metoikophulákōn
Dative	τῷ μετοικοφῠ́λᾰκῐ tôi metoikophúlaki	τοῖν μετοικοφῠλᾰ́κοιν toîn metoikophulákoin	τοῖς μετοικοφῠ́λᾰξῐ / μετοικοφῠ́λᾰξῐν toîs metoikophúlaxi(n)
Accusative	τὸν μετοικοφῠ́λᾰκᾰ tòn metoikophúlaka	τὼ μετοικοφῠ́λᾰκε tṑ metoikophúlake	τοὺς μετοικοφῠ́λᾰκᾰς toùs metoikophúlakas
Vocative	μετοικοφῠ́λᾰξ metoikophúlax	μετοικοφῠ́λᾰκε metoikophúlake	μετοικοφῠ́λᾰκες metoikophúlakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μετοικοφύλαξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μετοικοφύλαξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette