μετριότης

Ancient Greek

Etymology

μέτριο(ς) (métrio(s)) +‎ -της (-tēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tri.ó.tɛːs/ → /me.triˈo.tis/ → /me.triˈo.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tri.ó.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.triˈo.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.triˈo.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.triˈo.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.triˈo.tis/

Noun

μετριότης • (metriótēs) f (genitive μετριότητος); third declension

1. moderation
2. the correct amount of something
3. middle condition
4. graceful proportions

Inflection

Third declension of ἡ μετριότης; τῆς μετριότητος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετριότης hē metriótēs	τὼ μετριότητε tṑ metriótēte	αἱ μετριότητες hai metriótētes
Genitive	τῆς μετριότητος tês metriótētos	τοῖν μετριοτήτοιν toîn metriotḗtoin	τῶν μετριοτήτων tôn metriotḗtōn
Dative	τῇ μετριότητῐ têi metriótēti	τοῖν μετριοτήτοιν toîn metriotḗtoin	ταῖς μετριότησῐ / μετριότησῐν taîs metriótēsi(n)
Accusative	τὴν μετριότητᾰ tḕn metriótēta	τὼ μετριότητε tṑ metriótēte	τᾱ̀ς μετριότητᾰς tā̀s metriótētas
Vocative	μετριότης metriótēs	μετριότητε metriótēte	μετριότητες metriótētes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

• → Greek: μετριότητα (metriótita) (learned)

Further reading

• “μετριότης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μετριότης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μετριότης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • lenity idem, page 485.
  • moderation idem, page 537.
  • temperance idem, page 860.