μνήμα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mnɛ̌ː.maː/ → /ˈmni.ma/ → /ˈmni.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mnɛ̌ː.maː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmne̝.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmni.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmni.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmni.ma/

Noun

μνήμα • (mnḗma) f

1. nominative/accusative/vocative dual of μνήμη (mnḗmē)

Greek

Etymology

From Ancient Greek μνῆμα (mnêma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmnima/
• Hyphenation: μνή‧μα

Noun

μνήμα • (mníma) n (plural μνήματα)

1. grave, sepulchre, tomb

Declension

Declension of μνήμα

	singular	plural
nominative	μνήμα (mníma)	μνήματα (mnímata)
genitive	μνήματος (mnímatos)	μνημάτων (mnimáton)
accusative	μνήμα (mníma)	μνήματα (mnímata)
vocative	μνήμα (mníma)	μνήματα (mnímata)

Related terms

• see: μνήμη f (mními, “remembrance, memory”)