μυλήκορον
Ancient Greek
editEtymology
editFrom μύλη (múlē, “mill”) + κόρος (kóros, “besom”). Compare Latin molūcrum.
Pronunciation
edit- (5th BCE Attic) IPA(key): /my.lɛ̌ː.ko.ron/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /myˈle̝.ko.ron/
- (4th CE Koine) IPA(key): /myˈli.ko.ron/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /myˈli.ko.ron/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /miˈli.ko.ron/
Noun
editμῠλήκορον • (mulḗkoron) n (genitive μῠληκόρου); second declension
Inflection
editCase / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μῠλήκορον tò mulḗkoron |
τὼ μῠληκόρω tṑ mulēkórō |
τᾰ̀ μῠλήκορᾰ tà mulḗkora | ||||||||||
Genitive | τοῦ μῠληκόρου toû mulēkórou |
τοῖν μῠληκόροιν toîn mulēkóroin |
τῶν μῠληκόρων tôn mulēkórōn | ||||||||||
Dative | τῷ μῠληκόρῳ tôi mulēkórōi |
τοῖν μῠληκόροιν toîn mulēkóroin |
τοῖς μῠληκόροις toîs mulēkórois | ||||||||||
Accusative | τὸ μῠλήκορον tò mulḗkoron |
τὼ μῠληκόρω tṑ mulēkórō |
τᾰ̀ μῠλήκορᾰ tà mulḗkora | ||||||||||
Vocative | μῠλήκορον mulḗkoron |
μῠληκόρω mulēkórō |
μῠλήκορᾰ mulḗkora | ||||||||||
Notes: |
|
References
edit- “μυλήκορον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μυλήκορον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette