νεκροταφείο

Greek

Etymology

νεκρο- (nekro-, “dead”) +‎ τάφ(ος) (táf(os), “grave”) +‎ -είο (-eío). First attested 1833.

Pronunciation

• IPA^(key): /nekɾotaˈfio/
• Hyphenation: νε‧κρο‧τα‧φεί‧ο

Noun

νεκροταφείο • (nekrotafeío) n (plural νεκροταφεία)

1. graveyard, cemetery (place where the dead are buried)

   Η διάσημη ηθοποιός θα ταφεί αύριο στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

   I diásimi ithopoiós tha tafeí ávrio sto Próto Nekrotafeío Athinón.

   The famous actress will be laid to rest tomorrow in the First Cemetery of Athens.

2. (humorous, figuratively) deathly silent place

   Για βάλε λίγη μουσική, είναι σκέτο νεκροταφείο εδώ μέσα!

   Gia vále lígi mousikí, eínai skéto nekrotafeío edó mésa!

   Put on some music will you, it's like a graveyard in here!

3. (figuratively, by extension) graveyard, junkyard, scrapheap (final storage place for things that are no longer useful or useable)

   Το παλιό μου αμάξι πήγε στο νεκροταφείο αυτοκινήτων.

   To palió mou amáxi píge sto nekrotafeío aftokiníton.

   My old car went to the car junkyard.

Declension

Declension of νεκροταφείο

	singular	plural
nominative	νεκροταφείο •	νεκροταφεία •
genitive	νεκροταφείου •	νεκροταφείων •
accusative	νεκροταφείο •	νεκροταφεία •
vocative	νεκροταφείο •	νεκροταφεία •

Synonyms

• κοιμητήριο n (koimitírio)
• κοιμητήρι n (koimitíri)

Related terms

• νεκροθάφτης m (nekrotháftis, “grave digger”)
• ταφή f (tafí, “burial”)
• τάφος m (táfos, “grave, tomb”)

• and see: θάβω (thávo, “bury”)

Further reading

• Νεκροταφείο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el