ουράνιος

See also: οὐράνιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek οὐράνιος (ouránios). By surface analysis, ουρανός (ouranós, “sky, heaven”) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈɾa.ni.os/
• Hyphenation: ου‧ρά‧νιος

Adjective

ουράνιος • (ouránios) m (feminine ουράνια, neuter ουράνιο)

1. celestial, heavenly, of or relating to the sky
2. (figuratively) divine (beauty)

Declension

Declension of ουράνιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ουράνιος •	ουράνια •	ουράνιο •	ουράνιοι •	ουράνιες •	ουράνια •
genitive	ουράνιου •	ουράνιας •	ουράνιου •	ουράνιων •	ουράνιων •	ουράνιων •
accusative	ουράνιο •	ουράνια •	ουράνιο •	ουράνιους •	ουράνιες •	ουράνια •
vocative	ουράνιε •	ουράνια •	ουράνιο •	ουράνιοι •	ουράνιες •	ουράνια •

Related terms

see: ουρανός m (ouranós, “sky”)

References

• ουράνιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language