οφείλω

See also: ὀφείλω

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /oˈfi.lo/
• Hyphenation: ο‧φεί‧λω

Verb

οφείλω • (ofeílo) (imperfect όφειλα, passive οφείλομαι) found only in the imperfective tenses

1. (transitive) to owe
2. (intransitive) to be obliged to

Conjugation

οφείλω   οφείλομαι   Imperfective aspect only

Indicative mood ➤	Active voice ➤	Passive voice ➤
Non-past ➤	Present ➤	Present
1 sg	οφείλω	οφείλομαι
2 sg	οφείλεις	οφείλεσαι
3 sg	οφείλει	οφείλεται
1 pl	οφείλουμε, [‑ομε]	οφειλόμαστε
2 pl	οφείλετε	οφείλεστε, οφειλόσαστε
3 pl	οφείλουν(ε)	οφείλονται
Past ➤	Imperfect ➤	Imperfect
1 sg	όφειλα	οφειλόμουν(α)
2 sg	όφειλες	οφειλόσουν(α)
3 sg	όφειλε	οφειλόταν(ε)
1 pl	οφείλαμε	οφειλόμασταν, (‑όμαστε)
2 pl	οφείλατε	οφειλόσασταν, (‑όσαστε)
3 pl	όφειλαν, οφείλαν(ε)	οφείλονταν, (οφειλόντουσαν)
Future ➤	Future continuous ➤	Future continuous
1 sg	θα οφείλω ➤	θα οφείλομαι ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα οφείλεις, …	θα οφείλεσαι, …
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤
2 sg	όφειλε	—
2 pl	οφείλετε	—
Other forms	Active voice	Passive voice
Present participle➤	οφείλοντας ➤	—
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• οφειλέτης m (ofeilétis, “debtor”)
• οφειλή f (ofeilí, “debt”)
• όφελος n (ófelos, “benefit”)
• ως μη ώφειλε (os mi ófeile, “which should not”) from the ancient aorist ὤφειλε (ṓpheile)(ν) (1st person: ὤφειλον (ṓpheilon))

• and see: ωφελώ (ofeló, “benefit”)