πίλινος

Ancient Greek

Etymology

From πῖλος (pîlos, “felt”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pí.li.nos/ → /ˈpi.li.nos/ → /ˈpi.li.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pí.li.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.li.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.li.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.li.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.li.nos/

Adjective

πίλῐνος • (pílinos) m (feminine πιλῐ́νη, neuter πίλῐνον); first/second declension

1. made of felt

Inflection

First and second declension of πίλῐνος; πιλῐ́νη; πίλῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πίλῐνος pílinos	πιλῐ́νη pilínē	πίλῐνον pílinon		πιλῐ́νω pilínō	πιλῐ́νᾱ pilínā	πιλῐ́νω pilínō		πίλῐνοι pílinoi	πίλῐναι pílinai	πίλῐνᾰ pílina
Genitive		πιλῐ́νου pilínou	πιλῐ́νης pilínēs	πιλῐ́νου pilínou		πιλῐ́νοιν pilínoin	πιλῐ́ναιν pilínain	πιλῐ́νοιν pilínoin		πιλῐ́νων pilínōn	πιλῐ́νων pilínōn	πιλῐ́νων pilínōn
Dative		πιλῐ́νῳ pilínōi	πιλῐ́νῃ pilínēi	πιλῐ́νῳ pilínōi		πιλῐ́νοιν pilínoin	πιλῐ́ναιν pilínain	πιλῐ́νοιν pilínoin		πιλῐ́νοις pilínois	πιλῐ́ναις pilínais	πιλῐ́νοις pilínois
Accusative		πίλῐνον pílinon	πιλῐ́νην pilínēn	πίλῐνον pílinon		πιλῐ́νω pilínō	πιλῐ́νᾱ pilínā	πιλῐ́νω pilínō		πιλῐ́νους pilínous	πιλῐ́νᾱς pilínās	πίλῐνᾰ pílina
Vocative		πίλῐνε píline	πιλῐ́νη pilínē	πίλῐνον pílinon		πιλῐ́νω pilínō	πιλῐ́νᾱ pilínā	πιλῐ́νω pilínō		πίλῐνοι pílinoi	πίλῐναι pílinai	πίλῐνᾰ pílina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πιλῐ́νως pilínōs				πιλῐνώτερος pilinṓteros				πιλῐνώτᾰτος pilinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πίλινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πίλινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette