παλαίτατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.lǎi̯.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈlɛ.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈlɛ.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈle.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈle.ta.tos/

Adjective

πᾰλαίτᾰτος • (palaítatos) m (feminine πᾰλαιτάτη, neuter πᾰλαίτᾰτον); first/second declension

superlative degree of πᾰλαιός (palaiós)

Declension

First and second declension of πᾰλαίτᾰτος; πᾰλαιτᾰ́τη; πᾰλαίτᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πᾰλαίτᾰτος palaítatos	πᾰλαιτᾰ́τη palaitátē	πᾰλαίτᾰτον palaítaton	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαιτᾰ́τᾱ palaitátā	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαίτᾰτοι palaítatoi	πᾰλαίτᾰται palaítatai	πᾰλαίτᾰτᾰ palaítata
Genitive	πᾰλαιτᾰ́του palaitátou	πᾰλαιτᾰ́της palaitátēs	πᾰλαιτᾰ́του palaitátou	πᾰλαιτᾰ́τοιν palaitátoin	πᾰλαιτᾰ́ταιν palaitátain	πᾰλαιτᾰ́τοιν palaitátoin	πᾰλαιτᾰ́των palaitátōn	πᾰλαιτᾰ́των palaitátōn	πᾰλαιτᾰ́των palaitátōn
Dative	πᾰλαιτᾰ́τῳ palaitátōi	πᾰλαιτᾰ́τῃ palaitátēi	πᾰλαιτᾰ́τῳ palaitátōi	πᾰλαιτᾰ́τοιν palaitátoin	πᾰλαιτᾰ́ταιν palaitátain	πᾰλαιτᾰ́τοιν palaitátoin	πᾰλαιτᾰ́τοις palaitátois	πᾰλαιτᾰ́ταις palaitátais	πᾰλαιτᾰ́τοις palaitátois
Accusative	πᾰλαίτᾰτον palaítaton	πᾰλαιτᾰ́την palaitátēn	πᾰλαίτᾰτον palaítaton	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαιτᾰ́τᾱ palaitátā	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαιτᾰ́τους palaitátous	πᾰλαιτᾰ́τᾱς palaitátās	πᾰλαίτᾰτᾰ palaítata
Vocative	πᾰλαίτᾰτε palaítate	πᾰλαιτᾰ́τη palaitátē	πᾰλαίτᾰτον palaítaton	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαιτᾰ́τᾱ palaitátā	πᾰλαιτᾰ́τω palaitátō	πᾰλαίτᾰτοι palaítatoi	πᾰλαίτᾰται palaítatai	πᾰλαίτᾰτᾰ palaítata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πᾰλαίτᾰτᾰ palaítata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.