παλιγκάπηλος

Ancient Greek

Etymology

From πᾰ́λῐν (pálin, “back, backwords”) +‎ κᾰ́πηλος (kápēlos, “retail dealer”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.liŋ.ká.pɛː.los/ → /pa.liŋˈɡa.pi.los/ → /pa.liŋˈɡa.pi.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.liŋ.ká.pɛː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.liŋˈka.pe̝.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.liŋˈɡa.pi.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.liŋˈɡa.pi.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.liŋˈɡa.pi.los/

Noun

πᾰλῐγκᾰ́πηλος • (palinkápēlos) m (genitive πᾰλῐγκᾰπήλου); second declension

1. retailer of imported produce

Declension

Second declension of ὁ πᾰλῐγκᾰ́πηλος; τοῦ πᾰλῐγκᾰπήλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰλῐγκᾰ́πηλος ho palinkápēlos	τὼ πᾰλῐγκᾰπήλω tṑ palinkapḗlō	οἱ πᾰλῐγκᾰ́πηλοι hoi palinkápēloi
Genitive	τοῦ πᾰλῐγκᾰπήλου toû palinkapḗlou	τοῖν πᾰλῐγκᾰπήλοιν toîn palinkapḗloin	τῶν πᾰλῐγκᾰπήλων tôn palinkapḗlōn
Dative	τῷ πᾰλῐγκᾰπήλῳ tôi palinkapḗlōi	τοῖν πᾰλῐγκᾰπήλοιν toîn palinkapḗloin	τοῖς πᾰλῐγκᾰπήλοις toîs palinkapḗlois
Accusative	τὸν πᾰλῐγκᾰ́πηλον tòn palinkápēlon	τὼ πᾰλῐγκᾰπήλω tṑ palinkapḗlō	τοὺς πᾰλῐγκᾰπήλους toùs palinkapḗlous
Vocative	πᾰλῐγκᾰ́πηλε palinkápēle	πᾰλῐγκᾰπήλω palinkapḗlō	πᾰλῐγκᾰ́πηλοι palinkápēloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “παλιγκάπηλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παλιγκάπηλος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παλιγκάπηλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette