παραφωνία

Greek

Etymology

Borrowed from French paraphonie.

Pronunciation

• IPA^(key): [paɾafoˈnia]
• Hyphenation: πα‧ρα‧φω‧νί‧α

Noun

παραφωνία • (parafonía) f

1. dissonance, atonality
2. disagreement, discord

Declension

declension of παραφωνία

case     \     number	singular	plural
nominative	παραφωνία •	παραφωνίες •
genitive	παραφωνίας •	παραφωνιών •
accusative	παραφωνία •	παραφωνίες •
vocative	παραφωνία •	παραφωνίες •

Derived terms

• παράφωνος (paráfonos, “dissonant, discordant”)

Related terms

• δυσαρμονία f (dysarmonía, “dissonance, disharmony”)
• ασυμφωνία f (asymfonía, “dissonance”)