παράφωνος

Greek

From παραφωνία (parafonía).

παράφωνος • (paráfonos) m (feminine παράφωνη, neuter παράφωνο)

(music) out of tune, dissonant, discordant
Μια παλιά παράφωνη κιθάρα.
Mia paliá paráfoni kithára.
An old out-of-tune guitar.
(of a singer) out of tune, cacophonous
Γιατί την αφήνεις να τραγουδήσει, είναι παράφωνη;
Giatí tin afíneis na tragoudísei, eínai paráfoni;
Why do you let her sing, she's out of tune?

Declension of παράφωνος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παράφωνος •	παράφωνη •	παράφωνο •	παράφωνοι •	παράφωνες •	παράφωνα •
genitive	παράφωνου •	παράφωνης •	παράφωνου •	παράφωνων •	παράφωνων •	παράφωνων •
accusative	παράφωνο •	παράφωνη •	παράφωνο •	παράφωνους •	παράφωνες •	παράφωνα •
vocative	παράφωνε •	παράφωνη •	παράφωνο •	παράφωνοι •	παράφωνες •	παράφωνα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παράφωνος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παράφωνος, etc.)