παράφωνος
Greek edit
Etymology edit
From παραφωνία (parafonía).
Pronunciation edit
Adjective edit
παράφωνος • (paráfonos) m (feminine παράφωνη, neuter παράφωνο)
- (music) out of tune, dissonant, discordant
- Μια παλιά παράφωνη κιθάρα.
- Mia paliá paráfoni kithára.
- An old out-of-tune guitar.
- (of a singer) out of tune, cacophonous
- Γιατί την αφήνεις να τραγουδήσει, είναι παράφωνη;
- Giatí tin afíneis na tragoudísei, eínai paráfoni;
- Why do you let her sing, she's out of tune?
Declension edit
Declension of παράφωνος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | παράφωνος • | παράφωνη • | παράφωνο • | παράφωνοι • | παράφωνες • | παράφωνα • |
| genitive | παράφωνου • | παράφωνης • | παράφωνου • | παράφωνων • | παράφωνων • | παράφωνων • |
| accusative | παράφωνο • | παράφωνη • | παράφωνο • | παράφωνους • | παράφωνες • | παράφωνα • |
| vocative | παράφωνε • | παράφωνη • | παράφωνο • | παράφωνοι • | παράφωνες • | παράφωνα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παράφωνος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παράφωνος, etc.) | |||||