παροξύτονος

Ancient Greek

Etymology

From πᾰρᾰ- (pără-, “next to”) +‎ ὀξῠ́τονος (oxŭ́tonos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rok.sý.to.nos/ → /pa.rokˈsy.to.nos/ → /pa.rokˈsi.to.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rok.sý.to.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.rokˈsi.to.nos/

Adjective

πᾰροξῠ́τονος • (păroxŭ́tonos) m or f (neuter πᾰροξῠ́τονον); second declension

1. (grammar) paroxytone

Inflection

Second declension of πᾰροξῠ́τονος; πᾰροξῠ́τονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πᾰροξῠ́τονος păroxŭ́tonos	πᾰροξῠ́τονον păroxŭ́tonon		πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō	πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō		πᾰροξῠ́τονοι păroxŭ́tonoi	πᾰροξῠ́τονᾰ păroxŭ́tonă
Genitive		πᾰροξῠτόνου păroxŭtónou	πᾰροξῠτόνου păroxŭtónou		πᾰροξῠτόνοιν păroxŭtónoin	πᾰροξῠτόνοιν păroxŭtónoin		πᾰροξῠτόνων păroxŭtónōn	πᾰροξῠτόνων păroxŭtónōn
Dative		πᾰροξῠτόνῳ păroxŭtónōi	πᾰροξῠτόνῳ păroxŭtónōi		πᾰροξῠτόνοιν păroxŭtónoin	πᾰροξῠτόνοιν păroxŭtónoin		πᾰροξῠτόνοις păroxŭtónois	πᾰροξῠτόνοις păroxŭtónois
Accusative		πᾰροξῠ́τονον păroxŭ́tonon	πᾰροξῠ́τονον păroxŭ́tonon		πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō	πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō		πᾰροξῠτόνους păroxŭtónous	πᾰροξῠ́τονᾰ păroxŭ́tonă
Vocative		πᾰροξῠ́τονε păroxŭ́tone	πᾰροξῠ́τονον păroxŭ́tonon		πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō	πᾰροξῠτόνω păroxŭtónō		πᾰροξῠ́τονοι păroxŭ́tonoi	πᾰροξῠ́τονᾰ păroxŭ́tonă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πᾰροξῠτόνως păroxŭtónōs			πᾰροξῠτονώτερος păroxŭtonṓteros			πᾰροξῠτονώτᾰτος păroxŭtonṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• βαρύτονος (barútonos)
• ὀξύτονος (oxútonos)
• προπαροξύτονος (proparoxútonos)

References

• “παροξύτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παροξύτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek.

Adjective

παροξύτονος • (paroxýtonos) m (feminine παροξύτονη, neuter παροξύτονο)

1. (grammar, linguistics) paroxytone, (of a word) having a stressed penultimate

Declension

Declension of παροξύτονος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	παροξύτονος (paroxýtonos)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονοι (paroxýtonoi)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)
genitive	παροξύτονου (paroxýtonou)	παροξύτονης (paroxýtonis)	παροξύτονου (paroxýtonou)		παροξύτονων (paroxýtonon)	παροξύτονων (paroxýtonon)	παροξύτονων (paroxýtonon)
accusative	παροξύτονο (paroxýtono)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονους (paroxýtonous)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)
vocative	παροξύτονε (paroxýtone)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονοι (paroxýtonoi)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)

See also

• βαρύτονος (varýtonos, “barytone”)
• οξύτονος (oxýtonos, “oxytone”)
• προπαροξύτονος (proparoxýtonos, “proparoxytone”)