προπαροξύτονος

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ πᾰροξῠ́τονος (păroxŭ́tonos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pa.rok.sý.to.nos/ → /pro.pa.rokˈsy.to.nos/ → /pro.pa.rokˈsi.to.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pa.rok.sý.to.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsi.to.nos/

Adjective

προπᾰροξῠ́τονος • (propăroxŭ́tonos) m or f (neuter προπᾰροξῠ́τονον); second declension

1. (grammar) proparoxytone

Inflection

Second declension of προπᾰροξῠ́τονος; προπᾰροξῠ́τονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		προπᾰροξῠ́τονος propăroxŭ́tonos	προπᾰροξῠ́τονον propăroxŭ́tonon		προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō	προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō		προπᾰροξῠ́τονοι propăroxŭ́tonoi	προπᾰροξῠ́τονᾰ propăroxŭ́tonă
Genitive		προπᾰροξῠτόνου propăroxŭtónou	προπᾰροξῠτόνου propăroxŭtónou		προπᾰροξῠτόνοιν propăroxŭtónoin	προπᾰροξῠτόνοιν propăroxŭtónoin		προπᾰροξῠτόνων propăroxŭtónōn	προπᾰροξῠτόνων propăroxŭtónōn
Dative		προπᾰροξῠτόνῳ propăroxŭtónōi	προπᾰροξῠτόνῳ propăroxŭtónōi		προπᾰροξῠτόνοιν propăroxŭtónoin	προπᾰροξῠτόνοιν propăroxŭtónoin		προπᾰροξῠτόνοις propăroxŭtónois	προπᾰροξῠτόνοις propăroxŭtónois
Accusative		προπᾰροξῠ́τονον propăroxŭ́tonon	προπᾰροξῠ́τονον propăroxŭ́tonon		προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō	προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō		προπᾰροξῠτόνους propăroxŭtónous	προπᾰροξῠ́τονᾰ propăroxŭ́tonă
Vocative		προπᾰροξῠ́τονε propăroxŭ́tone	προπᾰροξῠ́τονον propăroxŭ́tonon		προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō	προπᾰροξῠτόνω propăroxŭtónō		προπᾰροξῠ́τονοι propăroxŭ́tonoi	προπᾰροξῠ́τονᾰ propăroxŭ́tonă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		προπᾰροξῠτόνως propăroxŭtónōs			προπᾰροξῠτονώτερος propăroxŭtonṓteros			προπᾰροξῠτονώτᾰτος propăroxŭtonṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• βαρύτονος (barútonos)
• ὀξύτονος (oxútonos)
• παροξύτονος (paroxútonos)

References

• “προπαροξύτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προπαροξύτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek προπαροξύτονος (proparoxútonos).

Adjective

προπαροξύτονος • (proparoxýtonos) m (feminine προπαροξύτονη, neuter προπαροξύτονο)

1. (grammar, linguistics) proparoxytone, (of a word) having a stressed antepenultimate

Declension

Declension of προπαροξύτονος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	προπαροξύτονος (proparoxýtonos)	προπαροξύτονη (proparoxýtoni)	προπαροξύτονο (proparoxýtono)		προπαροξύτονοι (proparoxýtonoi)	προπαροξύτονες (proparoxýtones)	προπαροξύτονα (proparoxýtona)
genitive	προπαροξύτονου (proparoxýtonou)	προπαροξύτονης (proparoxýtonis)	προπαροξύτονου (proparoxýtonou)		προπαροξύτονων (proparoxýtonon)	προπαροξύτονων (proparoxýtonon)	προπαροξύτονων (proparoxýtonon)
accusative	προπαροξύτονο (proparoxýtono)	προπαροξύτονη (proparoxýtoni)	προπαροξύτονο (proparoxýtono)		προπαροξύτονους (proparoxýtonous)	προπαροξύτονες (proparoxýtones)	προπαροξύτονα (proparoxýtona)
vocative	προπαροξύτονε (proparoxýtone)	προπαροξύτονη (proparoxýtoni)	προπαροξύτονο (proparoxýtono)		προπαροξύτονοι (proparoxýtonoi)	προπαροξύτονες (proparoxýtones)	προπαροξύτονα (proparoxýtona)

See also

• βαρύτονος (varýtonos, “barytone”)
• οξύτονος (oxýtonos, “oxytone”)
• παροξύτονος (paroxýtonos, “paroxytone”)