περισπωμένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ris.pɔː.mé.nɛːs/ → /pe.ris.poˈme.nis/ → /pe.ris.poˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ris.pɔː.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ris.poˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ris.poˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ris.poˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ris.poˈme.nis/

Noun

περῐσπωμένης • (perispōménēs) f

1. genitive singular of περῐσπωμένη (perispōménē)

Participle

περῐσπωμένης • (perispōménēs)

1. genitive singular feminine of περῐσπώμενος (perispṓmenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pe.ri.spoˈme.nis/
• Hyphenation: πε‧ρι‧σπω‧μέ‧νης

Noun

περισπωμένης • (perispoménis) f

1. Genitive singular form of περισπωμένη (perispoméni).

Participle

περισπωμένης • (perispoménis)

1. Genitive feminine singular form of περισπώμενος (perispómenos).