ποιότητος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.ó.tɛː.tos/ → /pyˈo.ti.tos/ → /piˈo.ti.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ó.tɛː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈo.te̝.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈo.ti.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈo.ti.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈo.ti.tos/

Noun

ποιότητος • (poiótētos) f

1. genitive singular of ποιότης (poiótēs)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /piˈo.ti.tos/
• Hyphenation: ποι‧ό‧τη‧τος

Noun

ποιότητος • (poiótitos) f

1. (formal, dated) Genitive singular form of ποιότητα (poiótita)., form of ποιότητας (poiótitas)