Wiktionary

προσήκω

Ancient Greek

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From προσ- (pros-) +‎ ἥκω (hḗkō).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

προσήκω • (prosḗkō)

  1. to have arrived at a place, have come, be near at hand, be present
  2. to belong to [+dative]
  3. (also impersonal) to concern [+dative]
  4. to be related [+dative]
  5. (impersonal) to beseem [+dative or accusative]

Inflection

edit
   Present: προσήκω, προσήκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσήκω προσήκεις προσήκει προσήκετον προσήκετον προσήκομεν προσήκετε προσήκουσῐ(ν)
subjunctive προσήκω προσήκῃς προσήκῃ προσήκητον προσήκητον προσήκωμεν προσήκητε προσήκωσῐ(ν)
optative προσήκοιμῐ προσήκοις προσήκοι προσήκοιτον προσηκοίτην προσήκοιμεν προσήκοιτε προσήκοιεν
imperative   πρόσηκε προσηκέτω προσήκετον προσηκέτων   προσήκετε προσηκόντων
middle/
passive 		indicative προσήκομαι προσήκῃ,
προσήκει 		προσήκεται προσήκεσθον προσήκεσθον προσηκόμεθᾰ προσήκεσθε προσήκονται
subjunctive προσήκωμαι προσήκῃ προσήκηται προσήκησθον προσήκησθον προσηκώμεθᾰ προσήκησθε προσήκωνται
optative προσηκοίμην προσήκοιο προσήκοιτο προσήκοισθον προσηκοίσθην προσηκοίμεθᾰ προσήκοισθε προσήκοιντο
imperative   προσήκου προσηκέσθω προσήκεσθον προσηκέσθων   προσήκεσθε προσηκέσθων
active middle/passive
infinitive προσήκειν προσήκεσθαι
participle m προσήκων προσηκόμενος
f προσήκουσᾰ προσηκομένη
n προσῆκον προσηκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προσῆκον, προσηκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσῆκον προσῆκες προσῆκε(ν) προσήκετον προσηκέτην προσήκομεν προσήκετε προσῆκον
middle/
passive 		indicative προσηκόμην προσήκου προσήκετο προσήκεσθον προσηκέσθην προσηκόμεθᾰ προσήκεσθε προσήκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσήξω, προσήξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσήξω προσήξεις προσήξει προσήξετον προσήξετον προσήξομεν προσήξετε προσήξουσῐ(ν)
optative προσήξοιμῐ προσήξοις προσήξοι προσήξοιτον προσηξοίτην προσήξοιμεν προσήξοιτε προσήξοιεν
middle indicative προσήξομαι προσήξῃ,
προσήξει 		προσήξεται προσήξεσθον προσήξεσθον προσηξόμεθᾰ προσήξεσθε προσήξονται
optative προσηξοίμην προσήξοιο προσήξοιτο προσήξοισθον προσηξοίσθην προσηξοίμεθᾰ προσήξοισθε προσήξοιντο
active middle
infinitive προσήξειν προσήξεσθαι
participle m προσήξων προσηξόμενος
f προσήξουσᾰ προσηξομένη
n προσῆξον προσηξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσῆξᾰ, προσηξᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσῆξᾰ προσῆξᾰς προσῆξε(ν) προσήξᾰτον προσηξᾰ́την προσήξᾰμεν προσήξᾰτε προσῆξᾰν
subjunctive προσήξω προσήξῃς προσήξῃ προσήξητον προσήξητον προσήξωμεν προσήξητε προσήξωσῐ(ν)
optative προσήξαιμῐ προσήξειᾰς,
προσήξαις 		προσήξειε(ν),
προσήξαι 		προσήξαιτον προσηξαίτην προσήξαιμεν προσήξαιτε προσήξειᾰν,
προσήξαιεν
imperative   πρόσηξον προσηξᾰ́τω προσήξᾰτον προσηξᾰ́των   προσήξᾰτε προσηξᾰ́ντων
middle indicative προσηξᾰ́μην προσήξω προσήξᾰτο προσήξᾰσθον προσηξᾰ́σθην προσηξᾰ́μεθᾰ προσήξᾰσθε προσήξᾰντο
subjunctive προσήξωμαι προσήξῃ προσήξηται προσήξησθον προσήξησθον προσηξώμεθᾰ προσήξησθε προσήξωνται
optative προσηξαίμην προσήξαιο προσήξαιτο προσήξαισθον προσηξαίσθην προσηξαίμεθᾰ προσήξαισθε προσήξαιντο
imperative   πρόσηξαι προσηξᾰ́σθω προσήξᾰσθον προσηξᾰ́σθων   προσήξᾰσθε προσηξᾰ́σθων
active middle
infinitive προσῆξαι προσήξᾰσθαι
participle m προσήξᾱς προσηξᾰ́μενος
f προσήξᾱσᾰ προσηξᾰμένη
n προσῆξᾰν προσηξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προσῆκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσῆκᾰ προσῆκᾰς προσῆκε(ν) προσήκᾰτον προσήκᾰτον προσήκᾰμεν προσήκᾰτε προσήκᾱσῐ(ν)
subjunctive προσήκω προσήκῃς προσήκῃ προσήκητον προσήκητον προσήκωμεν προσήκητε προσήκωσῐ(ν)
optative προσήκοιμῐ,
προσηκοίην 		προσήκοις,
προσηκοίης 		προσήκοι,
προσηκοίη 		προσήκοιτον προσηκοίτην προσήκοιμεν προσήκοιτε προσήκοιεν
imperative   προσῆκε προσηκέτω προσήκετον προσηκέτων   προσήκετε προσηκόντων
active
infinitive προσηκέναι
participle m προσηκώς
f προσηκυῖᾰ
n προσηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προσήκειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσήκειν,
προσήκη 		προσήκεις,
προσήκης 		προσήκει(ν) προσήκετον προσηκέτην προσήκεμεν προσήκετε προσήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

edit

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=προσήκω&oldid=69910891"