προσσχών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.kʰɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prosˈkʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prosˈxon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prosˈxon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prosˈxon/

Participle

προσσχών • (prosskhṓn) m (feminine προσσχοῦσᾰ, neuter προσσχόν); first/second declension

aorist active participle of προσέχω (prosékhō)

Declension

First and third declension of προσσχών; προσσχοῦσᾰ; προσσχόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προσσχών prosskhṓn	προσσχοῦσᾰ prosskhoûsa	προσσχόν prosskhón	προσσχόντε prosskhónte	προσσχούσᾱ prosskhoúsā	προσσχόντε prosskhónte	προσσχόντες prosskhóntes	προσσχοῦσαι prosskhoûsai	προσσχόντᾰ prosskhónta
Genitive	προσσχόντος prosskhóntos	προσσχούσης prosskhoúsēs	προσσχόντος prosskhóntos	προσσχόντοιν prosskhóntoin	προσσχούσαιν prosskhoúsain	προσσχόντοιν prosskhóntoin	προσσχόντων prosskhóntōn	προσσχουσῶν prosskhousôn	προσσχόντων prosskhóntōn
Dative	προσσχόντῐ prosskhónti	προσσχούσῃ prosskhoúsēi	προσσχόντῐ prosskhónti	προσσχόντοιν prosskhóntoin	προσσχούσαιν prosskhoúsain	προσσχόντοιν prosskhóntoin	προσσχοῦσῐ / προσσχοῦσῐν prosskhoûsi(n)	προσσχούσαις prosskhoúsais	προσσχοῦσῐ / προσσχοῦσῐν prosskhoûsi(n)
Accusative	προσσχόντᾰ prosskhónta	προσσχοῦσᾰν prosskhoûsan	προσσχόν prosskhón	προσσχόντε prosskhónte	προσσχούσᾱ prosskhoúsā	προσσχόντε prosskhónte	προσσχόντᾰς prosskhóntas	προσσχούσᾱς prosskhoúsās	προσσχόντᾰ prosskhónta
Vocative	προσσχών prosskhṓn	προσσχοῦσᾰ prosskhoûsa	προσσχόν prosskhón	προσσχόντε prosskhónte	προσσχούσᾱ prosskhoúsā	προσσχόντε prosskhónte	προσσχόντες prosskhóntes	προσσχοῦσαι prosskhoûsai	προσσχόντᾰ prosskhónta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προσσχόντως prosskhóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.