πτοέω

Ancient Greek

Alternative forms

πτοιέω (ptoiéō)

Etymology

This verb is a secondary formation and it goes back to older *πτω-έω (*ptō-éō) (compare πτώξ (ptṓx, “hare”)); πτοιέω (ptoiéō) and other forms are derived from it by metrical lengthening. The old combination with Latin paveō (“I fear, dread”) is accepted by Merlingen, starting from Proto-Indo-European *tpew-. However, Hackstein reconstructs *ptoh₂eyeti. See also πτήσσω (ptḗssō, “to duck, crouch”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pto.é.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ptoˈe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ptoˈe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ptoˈe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ptoˈe.o/

Verb

πτοέω • (ptoéō)

to terrify, scare, dismay
(figuratively) to flutter, excite by any passion

Conjugation

Present: πτοέω, πτοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτοέω	πτοέεις	πτοέει	πτοέετον	πτοέετον	πτοέομεν	πτοέετε	πτοέουσῐ(ν)
	subjunctive	πτοέω	πτοέῃς	πτοέῃ	πτοέητον	πτοέητον	πτοέωμεν	πτοέητε	πτοέωσῐ(ν)
	optative	πτοέοιμῐ	πτοέοις	πτοέοι	πτοέοιτον	πτοεοίτην	πτοέοιμεν	πτοέοιτε	πτοέοιεν
	imperative		πτόεε	πτοεέτω	πτοέετον	πτοεέτων		πτοέετε	πτοεόντων
middle/ passive	indicative	πτοέομαι	πτοέῃ, πτοέει	πτοέεται	πτοέεσθον	πτοέεσθον	πτοεόμεθᾰ	πτοέεσθε	πτοέονται
	subjunctive	πτοέωμαι	πτοέῃ	πτοέηται	πτοέησθον	πτοέησθον	πτοεώμεθᾰ	πτοέησθε	πτοέωνται
	optative	πτοεοίμην	πτοέοιο	πτοέοιτο	πτοέοισθον	πτοεοίσθην	πτοεοίμεθᾰ	πτοέοισθε	πτοέοιντο
	imperative		πτοέου	πτοεέσθω	πτοέεσθον	πτοεέσθων		πτοέεσθε	πτοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πτοέειν				πτοέεσθαι
participle	m	πτοέων				πτοεόμενος
	f	πτοέουσᾰ				πτοεομένη
	n	πτοέον				πτοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πτοῶ, πτοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτοῶ	πτοεῖς	πτοεῖ	πτοεῖτον	πτοεῖτον	πτοοῦμεν	πτοεῖτε	πτοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πτοῶ	πτοῇς	πτοῇ	πτοῆτον	πτοῆτον	πτοῶμεν	πτοῆτε	πτοῶσῐ(ν)
	optative	πτοοίην, πτοοῖμῐ	πτοοίης, πτοοῖς	πτοοίη, πτοοῖ	πτοοῖτον, πτοοίητον	πτοοίτην, πτοοιήτην	πτοοῖμεν, πτοοίημεν	πτοοῖτε, πτοοίητε	πτοοῖεν, πτοοίησᾰν
	imperative		πτόει	πτοείτω	πτοεῖτον	πτοείτων		πτοεῖτε	πτοούντων
middle/ passive	indicative	πτοοῦμαι	πτοεῖ, πτοῇ	πτοεῖται	πτοεῖσθον	πτοεῖσθον	πτοούμεθᾰ	πτοεῖσθε	πτοοῦνται
	subjunctive	πτοῶμαι	πτοῇ	πτοῆται	πτοῆσθον	πτοῆσθον	πτοώμεθᾰ	πτοῆσθε	πτοῶνται
	optative	πτοοίμην	πτοοῖο	πτοοῖτο	πτοοῖσθον	πτοοίσθην	πτοοίμεθᾰ	πτοοῖσθε	πτοοῖντο
	imperative		πτοοῦ	πτοείσθω	πτοεῖσθον	πτοείσθων		πτοεῖσθε	πτοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πτοεῖν				πτοεῖσθαι
participle	m	πτοῶν				πτοούμενος
	f	πτοοῦσᾰ				πτοουμένη
	n	πτοοῦν				πτοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πτοήσω, πτοήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτοήσω	πτοήσεις	πτοήσει	πτοήσετον	πτοήσετον	πτοήσομεν	πτοήσετε	πτοήσουσῐ(ν)
active	optative	πτοήσοιμῐ	πτοήσοις	πτοήσοι	πτοήσοιτον	πτοησοίτην	πτοήσοιμεν	πτοήσοιτε	πτοήσοιεν
middle	indicative	πτοήσομαι	πτοήσῃ, πτοήσει	πτοήσεται	πτοήσεσθον	πτοήσεσθον	πτοησόμεθᾰ	πτοήσεσθε	πτοήσονται
middle	optative	πτοησοίμην	πτοήσοιο	πτοήσοιτο	πτοήσοισθον	πτοησοίσθην	πτοησοίμεθᾰ	πτοήσοισθε	πτοήσοιντο
		active			middle
infinitive		πτοήσειν			πτοήσεσθαι
participle	m	πτοήσων			πτοησόμενος
	f	πτοήσουσᾰ			πτοησομένη
	n	πτοῆσον			πτοησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπτόησᾰ, ἐπτοησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπτόησᾰ	ἐπτόησᾰς	ἐπτόησε(ν)	ἐπτοήσᾰτον	ἐπτοησᾰ́την	ἐπτοήσᾰμεν	ἐπτοήσᾰτε	ἐπτόησᾰν
	subjunctive	πτοήσω	πτοήσῃς	πτοήσῃ	πτοήσητον	πτοήσητον	πτοήσωμεν	πτοήσητε	πτοήσωσῐ(ν)
	optative	πτοήσαιμῐ	πτοήσειᾰς, πτοήσαις	πτοήσειε(ν), πτοήσαι	πτοήσαιτον	πτοησαίτην	πτοήσαιμεν	πτοήσαιτε	πτοήσειᾰν, πτοήσαιεν
	imperative		πτόησον	πτοησᾰ́τω	πτοήσᾰτον	πτοησᾰ́των		πτοήσᾰτε	πτοησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπτοησᾰ́μην	ἐπτοήσω	ἐπτοήσᾰτο	ἐπτοήσᾰσθον	ἐπτοησᾰ́σθην	ἐπτοησᾰ́μεθᾰ	ἐπτοήσᾰσθε	ἐπτοήσᾰντο
	subjunctive	πτοήσωμαι	πτοήσῃ	πτοήσηται	πτοήσησθον	πτοήσησθον	πτοησώμεθᾰ	πτοήσησθε	πτοήσωνται
	optative	πτοησαίμην	πτοήσαιο	πτοήσαιτο	πτοήσαισθον	πτοησαίσθην	πτοησαίμεθᾰ	πτοήσαισθε	πτοήσαιντο
	imperative		πτόησαι	πτοησᾰ́σθω	πτοήσᾰσθον	πτοησᾰ́σθων		πτοήσᾰσθε	πτοησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πτοῆσαι			πτοήσᾰσθαι
participle	m	πτοήσᾱς			πτοησᾰ́μενος
	f	πτοήσᾱσᾰ			πτοησᾰμένη
	n	πτοῆσᾰν			πτοησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔπτοᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπτοᾰ	ἔπτοᾰς	ἔπτοε(ν)	ἐπτόᾰτον	ἐπτόᾰτον	ἐπτόᾰμεν	ἐπτόᾰτε	ἐπτόᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπτόω	ἐπτόῃς	ἐπτόῃ	ἐπτόητον	ἐπτόητον	ἐπτόωμεν	ἐπτόητε	ἐπτόωσῐ(ν)
	optative	ἐπτόοιμῐ, ἐπτοοίην	ἐπτόοις, ἐπτοοίης	ἐπτόοι, ἐπτοοίη	ἐπτόοιτον	ἐπτοοίτην	ἐπτόοιμεν	ἐπτόοιτε	ἐπτόοιεν
	imperative		ἔπτοε	ἐπτοέτω	ἐπτόετον	ἐπτοέτων		ἐπτόετε	ἐπτοόντων
		active
infinitive		ἐπτοέναι
participle	m	ἐπτοώς
	f	ἐπτουῖᾰ
	n	ἐπτοός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

δῐᾰπτοέω (diaptoéō)
ἐκπτοέω (ekptoéō)
πτόησῐς (ptóēsis)
πτοίᾱ (ptoíā)
πτοιᾰλέος (ptoialéos)
πτοιητός (ptoiētós)
πτοιώδης (ptoiṓdēs)