σέλινον

Ancient Greek

Etymology

Pre-Greek. Compare Mycenaean Greek 𐀮𐀪𐀜 (se-ri-no).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sé.liː.non/ → /ˈse.li.non/ → /ˈse.li.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sé.liː.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsɛ.li.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈse.li.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈse.li.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈse.li.non/

Noun

σέλῑνον • (sélīnon) n (genitive σελῑ́νου); second declension

1. celery

Declension

Second declension of τὸ σέλῑνον; τοῦ σελῑ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σέλῑνον tò sélīnon	τὼ σελῑ́νω tṑ selī́nō	τᾰ̀ σέλῑνᾰ tà sélīna
Genitive	τοῦ σελῑ́νου toû selī́nou	τοῖν σελῑ́νοιν toîn selī́noin	τῶν σελῑ́νων tôn selī́nōn
Dative	τῷ σελῑ́νῳ tôi selī́nōi	τοῖν σελῑ́νοιν toîn selī́noin	τοῖς σελῑ́νοις toîs selī́nois
Accusative	τὸ σέλῑνον tò sélīnon	τὼ σελῑ́νω tṑ selī́nō	τᾰ̀ σέλῑνᾰ tà sélīna
Vocative	σέλῑνον sélīnon	σελῑ́νω selī́nō	σέλῑνᾰ sélīna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• βουσέλῑνον (bousélīnon)
• ἐλειοσέλῑνον (eleiosélīnon)
• ἱπποσέλῑνον (hipposélīnon)
• πετροσέλῑνον (petrosélīnon)
• σελῑ́νῐνος (selī́ninos)
• σελῑνῖτῐς (selīnîtis)
• ὑδροσέλῑνον (hudrosélīnon)
• ψευδοσέλῑνον (pseudosélīnon)

 

Descendants

• Greek: σέλινο (sélino)
  • → Albanian: selino
• → Late Latin: selīnon
  • → Catalan: selí
  • → French: sélin
  • Italian: sellero
  • Lombard: seller; selleri (plural)
    • → French: céleri (see there for further descendants)
• → Romanian: țelină (also influenced by Slavic)

Further reading

• σέλινον in Liddell & Scott, A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press, 1940