σημείωσις

Ancient Greek

Etymology

σημειόω (sēmeióō) +‎ -σῐς (-sis)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛː.měː.ɔː.sis/ → /siˈmi.o.sis/ → /siˈmi.o.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.měː.ɔː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝ˈmi.o.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /siˈmi.o.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siˈmi.o.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈmi.o.sis/

Noun

σημείωσῐς • (sēmeíōsis) f (genitive σημειώσεως); third declension

1. indication, notice
2. inference from a sign
   1. (medicine) a remarking or observing of symptoms
   2. (medicine, later) an examination
3. a visible sign or token, as a banner

Declension

Third declension of ἡ σημείωσῐς; τῆς σημειώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σημείωσῐς hē sēmeíōsis	τὼ σημειώσει tṑ sēmeiṓsei	αἱ σημειώσεις hai sēmeiṓseis
Genitive	τῆς σημειώσεως tês sēmeiṓseōs	τοῖν σημειωσέοιν toîn sēmeiōséoin	τῶν σημειώσεων tôn sēmeiṓseōn
Dative	τῇ σημειώσει têi sēmeiṓsei	τοῖν σημειωσέοιν toîn sēmeiōséoin	ταῖς σημειώσεσῐ / σημειώσεσῐν taîs sēmeiṓsesi(n)
Accusative	τὴν σημείωσῐν tḕn sēmeíōsin	τὼ σημειώσει tṑ sēmeiṓsei	τᾱ̀ς σημειώσεις tā̀s sēmeiṓseis
Vocative	σημείωσῐ sēmeíōsi	σημειώσει sēmeiṓsei	σημειώσεις sēmeiṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “σημείωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σημείωσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette