σπονδεῖος

Ancient Greek

Etymology

From σπονδή (spondḗ) +‎ -εῖος (-eîos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spon.dêː.os/ → /sponˈdi.os/ → /sponˈdi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spon.dêː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sponˈdi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sponˈdi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sponˈdi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sponˈdi.os/

Adjective

σπονδεῖος • (spondeîos) m (feminine σπονδείᾱ, neuter σπονδεῖον); first/second declension

1. used at a libation
2. (nominalized, masculine, poetry) spondee (metrical foot consisting of two heavy syllables)

Declension

First and second declension of σπονδεῖος; σπονδείᾱ; σπονδεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπονδεῖος spondeîos	σπονδείᾱ spondeíā	σπονδεῖον spondeîon		σπονδείω spondeíō	σπονδείᾱ spondeíā	σπονδείω spondeíō		σπονδεῖοι spondeîoi	σπονδεῖαι spondeîai	σπονδεῖᾰ spondeîa
Genitive		σπονδείου spondeíou	σπονδείᾱς spondeíās	σπονδείου spondeíou		σπονδείοιν spondeíoin	σπονδείαιν spondeíain	σπονδείοιν spondeíoin		σπονδείων spondeíōn	σπονδείων spondeíōn	σπονδείων spondeíōn
Dative		σπονδείῳ spondeíōi	σπονδείᾳ spondeíāi	σπονδείῳ spondeíōi		σπονδείοιν spondeíoin	σπονδείαιν spondeíain	σπονδείοιν spondeíoin		σπονδείοις spondeíois	σπονδείαις spondeíais	σπονδείοις spondeíois
Accusative		σπονδεῖον spondeîon	σπονδείᾱν spondeíān	σπονδεῖον spondeîon		σπονδείω spondeíō	σπονδείᾱ spondeíā	σπονδείω spondeíō		σπονδείους spondeíous	σπονδείᾱς spondeíās	σπονδεῖᾰ spondeîa
Vocative		σπονδεῖε spondeîe	σπονδείᾱ spondeíā	σπονδεῖον spondeîon		σπονδείω spondeíō	σπονδείᾱ spondeíā	σπονδείω spondeíō		σπονδεῖοι spondeîoi	σπονδεῖαι spondeîai	σπονδεῖᾰ spondeîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σπονδείως spondeíōs				σπονδειότερος spondeióteros				σπονδειότᾰτος spondeiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σπονδείος (spondeíos)
• → Ido: spondeo
• → Latin: spondēus (see there for further descendants)
• → Russian: спонде́й (spondéj)

Further reading

• σπονδεῖος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σπονδεῖος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “σπονδεῖος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press