στοιχειόω

Ancient Greek

Etymology

στοιχεῖον (stoikheîon) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ó.ɔː/ → /sty.çiˈo.o/ → /sti.çiˈo.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ó.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰiˈo.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çiˈo.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çiˈo.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çiˈo.o/

Verb

στοιχειόω • (stoikheióō)

1. to teach or set down as elements
   • Chrysipp., ap. Plut. 2.1036a
   1. (in the passive voice) to be trained, to be disciplined
      • Eccl.
2. to enchant, to charm
   • Tzetz., Il. 93

Conjugation

   Present: στοιχειῶ, στοιχειοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στοιχειῶ	στοιχειοῖς	στοιχειοῖ	στοιχειοῦτον	στοιχειοῦτον	στοιχειοῦμεν	στοιχειοῦτε	στοιχειοῦσῐ(ν)
	subjunctive	στοιχειῶ	στοιχειοῖς	στοιχειοῖ	στοιχειῶτον	στοιχειῶτον	στοιχειῶμεν	στοιχειῶτε	στοιχειῶσῐ(ν)
	optative	στοιχειοίην, στοιχειοῖμῐ	στοιχειοίης, στοιχειοῖς	στοιχειοίη, στοιχειοῖ	στοιχειοῖτον, στοιχειοίητον	στοιχειοίτην, στοιχειοιήτην	στοιχειοῖμεν, στοιχειοίημεν	στοιχειοῖτε, στοιχειοίητε	στοιχειοῖεν, στοιχειοίησᾰν
	imperative		στοιχείου	στοιχειούτω	στοιχειοῦτον	στοιχειούτων		στοιχειοῦτε	στοιχειούντων
middle/ passive	indicative	στοιχειοῦμαι	στοιχειοῖ	στοιχειοῦται	στοιχειοῦσθον	στοιχειοῦσθον	στοιχειούμεθᾰ	στοιχειοῦσθε	στοιχειοῦνται
	subjunctive	στοιχειῶμαι	στοιχειοῖ	στοιχειῶται	στοιχειῶσθον	στοιχειῶσθον	στοιχειώμεθᾰ	στοιχειῶσθε	στοιχειῶνται
	optative	στοιχειοίμην	στοιχειοῖο	στοιχειοῖτο	στοιχειοῖσθον	στοιχειοίσθην	στοιχειοίμεθᾰ	στοιχειοῖσθε	στοιχειοῖντο
	imperative		στοιχειοῦ	στοιχειούσθω	στοιχειοῦσθον	στοιχειούσθων		στοιχειοῦσθε	στοιχειούσθων
		active				middle/passive
infinitive		στοιχειοῦν				στοιχειοῦσθαι
participle	m	στοιχειῶν				στοιχειούμενος
	f	στοιχειοῦσᾰ				στοιχειουμένη
	n	στοιχειοῦν				στοιχειούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστοιχείουν, ἐστοιχειούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστοιχείουν	ἐστοιχείους	ἐστοιχείου	ἐστοιχειοῦτον	ἐστοιχειούτην	ἐστοιχειοῦμεν	ἐστοιχειοῦτε	ἐστοιχείουν
middle/ passive	indicative	ἐστοιχειούμην	ἐστοιχειοῦ	ἐστοιχειοῦτο	ἐστοιχειοῦσθον	ἐστοιχειούσθην	ἐστοιχειούμεθᾰ	ἐστοιχειοῦσθε	ἐστοιχειοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στοιχειώσω, στοιχειώσομαι, στοιχειωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στοιχειώσω	στοιχειώσεις	στοιχειώσει	στοιχειώσετον	στοιχειώσετον	στοιχειώσομεν	στοιχειώσετε	στοιχειώσουσῐ(ν)
	optative	στοιχειώσοιμῐ	στοιχειώσοις	στοιχειώσοι	στοιχειώσοιτον	στοιχειωσοίτην	στοιχειώσοιμεν	στοιχειώσοιτε	στοιχειώσοιεν
middle	indicative	στοιχειώσομαι	στοιχειώσῃ, στοιχειώσει	στοιχειώσεται	στοιχειώσεσθον	στοιχειώσεσθον	στοιχειωσόμεθᾰ	στοιχειώσεσθε	στοιχειώσονται
	optative	στοιχειωσοίμην	στοιχειώσοιο	στοιχειώσοιτο	στοιχειώσοισθον	στοιχειωσοίσθην	στοιχειωσοίμεθᾰ	στοιχειώσοισθε	στοιχειώσοιντο
passive	indicative	στοιχειωθήσομαι	στοιχειωθήσῃ	στοιχειωθήσεται	στοιχειωθήσεσθον	στοιχειωθήσεσθον	στοιχειωθησόμεθᾰ	στοιχειωθήσεσθε	στοιχειωθήσονται
	optative	στοιχειωθησοίμην	στοιχειωθήσοιο	στοιχειωθήσοιτο	στοιχειωθήσοισθον	στοιχειωθησοίσθην	στοιχειωθησοίμεθᾰ	στοιχειωθήσοισθε	στοιχειωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στοιχειώσειν			στοιχειώσεσθαι		στοιχειωθήσεσθαι
participle	m	στοιχειώσων			στοιχειωσόμενος		στοιχειωθησόμενος
	f	στοιχειώσουσᾰ			στοιχειωσομένη		στοιχειωθησομένη
	n	στοιχειῶσον			στοιχειωσόμενον		στοιχειωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “στοιχειόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «στοιχειόω» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press