συγκλητικῇ

See also: συγκλητική and συγκλητικοί

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκῇ (xunklētikêi)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kɛ̂ːi̯/ → /syŋ.ɡli.tiˈci/ → /siŋ.ɡli.tiˈci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kɛ̂ːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈci/

Adjective

σῠγκλητῐκῇ • (sunklētikêi)

1. feminine dative singular of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)