συγκλητικοί

See also: συγκλητική, συγκλητικῇ, and συγκλητικῷ

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκοί (xunklētikoí)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kǒi̯/ → /syŋ.ɡli.tiˈcy/ → /siŋ.ɡli.tiˈci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kǒi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈky/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈcy/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈcy/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈci/

Adjective

σῠγκλητῐκοί • (sunklētikoí)

1. masculine nominative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκοί • (sunklētikoí) m

1. nominative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈci/
• Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κοί
• Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κοί
• Homophone: συγκλητική (sygklitikí)

Adjective

συγκλητικοί • (sygklitikoí)

1. Nominative and vocative masculine plural form of συγκλητικός (sygklitikós).

Noun

συγκλητικοί • (sygklitikoí) m

1. Nominative and vocative plural form of συγκλητικός (sygklitikós).