συμβιωτικός
Greek
editEtymology
editLearned borrowing from French symbiotique. By surface analysis, συμβιωτ(ής) (symviot(ís)) + -ικός (-ikós).[1]
Pronunciation
editAdjective
editσυμβιωτικός • (symviotikós) m (feminine συμβιωτική, neuter συμβιωτικό)
Declension
editDeclension of συμβιωτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | συμβιωτικός • | συμβιωτική • | συμβιωτικό • | συμβιωτικοί • | συμβιωτικές • | συμβιωτικά • |
| genitive | συμβιωτικού • | συμβιωτικής • | συμβιωτικού • | συμβιωτικών • | συμβιωτικών • | συμβιωτικών • |
| accusative | συμβιωτικό • | συμβιωτική • | συμβιωτικό • | συμβιωτικούς • | συμβιωτικές • | συμβιωτικά • |
| vocative | συμβιωτικέ • | συμβιωτική • | συμβιωτικό • | συμβιωτικοί • | συμβιωτικές • | συμβιωτικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συμβιωτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συμβιωτικός, etc.) | |||||
Related terms
editReferences
edit- ^ “συμβιωτικός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998