συντρίβομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syn.trǐː.bo.mai̯/ → /synˈtri.βo.mɛ/ → /sinˈdri.vo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syn.trǐː.bo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /synˈtri.bo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /synˈtri.βo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /synˈtri.vo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sinˈdri.vo.me/

Verb

σῠντρῑ́βομαι • (suntrī́bomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of σῠντρῑ́βω (suntrī́bō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /sinˈdri.vo.me/
• Hyphenation: συν‧τρί‧βο‧μαι

Verb

συντρίβομαι • (syntrívomai) passive (past συντρίφτηκα/συντρίφθηκα/συνετρίβην, active συντρίβω)

1. to be crushed, shattered, devastated

Conjugation

for this verb's full conjugation see the active form