σύϊνος

Ancient Greek

Etymology

From σῦς (sûs, “swine”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sý.i.nos/ → /ˈsy.i.nos/ → /ˈsi.i.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sý.i.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsy.i.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsy.i.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsy.i.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.i.nos/

Adjective

σύϊνος • (súïnos) m (feminine συΐνη, neuter σύϊνον); first/second declension

1. of a swine

   Synonym: σύειος (súeios)

Inflection

First and second declension of σύϊνος; συΐνη; σύϊνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σύϊνος súïnos	συΐνη suḯnē	σύϊνον súïnon		συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō		σύϊνοι súïnoi	σύϊναι súïnai	σύϊνᾰ súïna
Genitive		συΐνου suḯnou	συΐνης suḯnēs	συΐνου suḯnou		συΐνοιν suḯnoin	συΐναιν suḯnain	συΐνοιν suḯnoin		συΐνων suḯnōn	συΐνων suḯnōn	συΐνων suḯnōn
Dative		συΐνῳ suḯnōi	συΐνῃ suḯnēi	συΐνῳ suḯnōi		συΐνοιν suḯnoin	συΐναιν suḯnain	συΐνοιν suḯnoin		συΐνοις suḯnois	συΐναις suḯnais	συΐνοις suḯnois
Accusative		σύϊνον súïnon	συΐνην suḯnēn	σύϊνον súïnon		συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō		συΐνους suḯnous	συΐνᾱς suḯnās	σύϊνᾰ súïna
Vocative		σύϊνε súïne	συΐνη suḯnē	σύϊνον súïnon		συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō		σύϊνοι súïnoi	σύϊναι súïnai	σύϊνᾰ súïna
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		συΐνως suḯnōs				συϊνότερος suïnóteros				συϊνότᾰτος suïnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σύϊνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press