τελειότητες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.leː.ó.tɛː.tes/ → /te.liˈo.ti.tes/ → /te.liˈo.ti.tes/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.leː.ó.tɛː.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.liˈo.te̝.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tes/

Noun

τελειότητες • (teleiótētes) f

1. nominative/vocative plural of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.liˈo.ti.tes/
• Hyphenation: τε‧λει‧ό‧τη‧τες

Noun

τελειότητες • (teleiótites) f

1. Nominative, accusative and vocative plural form of τελειότητα (teleiótita).