τρύπα

See also: τρῦπα

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɾi.pa/
• Hyphenation: τρύ‧πα

Etymology 1

Inherited from Hellenistic Koine Greek τρῦπα (trûpa).

Noun

τρύπα • (trýpa) f (plural τρύπες)

1. hole

Declension

Declension of τρύπα

	singular	plural
nominative	τρύπα •	τρύπες •
genitive	τρύπας •	τρυπών •
accusative	τρύπα •	τρύπες •
vocative	τρύπα •	τρύπες •

Synonyms

• οπή f (opí) (formal)

Derived terms

• βγάζω το φίδι απ' την τρύπα (vgázo to fídi ap' tin trýpa, literally “to get the snake out of the hole”)
• κάνω μια τρύπα στο νερό (káno mia trýpa sto neró, “labour in vain”, literally “to make a hole in water”)
• μαύρη τρύπα f (mávri trýpa, “black hole”)
• τρυπάρα f (trypára, “large hole, pothole”)
• τρυπίτσα f (trypítsa, “perforation, small hole”)
• τρυπούλα f (trypoúla, “perforation, small hole”)

 

Related terms

• τρυπάνι n (trypáni, “drill”)
• τρυπάνιση (trypánisi, “drilling”)
• τρυπανίζω (trypanízo, “to bore, to drill”)
• τρυπητήρι n (trypitíri, “awl, punch”)
• τρυπητό n (trypitó, “strainer, colander”)
• τρυπητός (trypitós, “slotted”)
• τρυπιοχέρης (trypiochéris, “wasteful”)
• τρυποκάρυδος m (trypokárydos, “woodpecker”)
• τρυποφοβία f (trypofovía, “trypophobia”)
• τρυπώνω (trypóno, “to tack”)
• τρύπημα n (trýpima, “drilling, puncture”)
• τρύπιος (trýpios, “pitted, holey”)
• τρύπωμα n (trýpoma, “tacking”)
• and see: τρυπάω (trypáo, “pierce, make hole”), τρυπώ (trypó)

compounds of τρύπα

• αλεπότρυπα f (alepótrypa, “foxhole”)
• κλειδαρότρυπα f (kleidarótrypa, “keyhole”)
• κουμπότρυπα f (koumpótrypa, “buttonhole”)
• μυρμηγκότρυπα f (myrmigkótrypa)
• ποντικότρυπα f (pontikótrypa)
• σκουληκομυρμηγκότρυπα f (skoulikomyrmigkótrypa)
• τσιμπουκότρυπα f (tsimpoukótrypa, “glory hole”)

Etymology 2

Verb form.

Verb

τρύπα • (trýpa)

1. 2nd person singular present imperfective imperative form of τρυπάω (trypáo) / τρυπώ.

   Alternative form: τρύπαγε (trýpage)

2. 2nd person singular simple past perfective imperative form of τρυπάω (trypáo) / τρυπώ.

   Alternative form: τρύπησε (trýpise)