τόλμα

Ancient Greek

Alternative forms

• τόλμη (tólmē)

Etymology

From Proto-Indo-European *telh₂- (“to bear”), like τελαμών (telamṓn, “strap, belt”) and τάλαντον (tálanton, “balance, scale”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tól.ma/ → /ˈtol.ma/ → /ˈtol.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tól.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtol.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtol.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtol.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtol.ma/

Noun

τόλμᾰ • (tólma) f (genitive τόλμης); first declension

1. courage, hardihood

   Synonym: θάρσος (thársos)

2. recklessness, overboldness
3. bold or daring act

Inflection

First declension of ἡ τόλμᾰ; τῆς τόλμης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ τόλμᾰ hē tólma	τὼ τόλμᾱ tṑ tólmā	αἱ τόλμαι hai tólmai
Genitive	τῆς τόλμης tês tólmēs	τοῖν τόλμαιν toîn tólmain	τῶν τολμῶν tôn tolmôn
Dative	τῇ τόλμῃ têi tólmēi	τοῖν τόλμαιν toîn tólmain	ταῖς τόλμαις taîs tólmais
Accusative	τὴν τόλμᾰν tḕn tólman	τὼ τόλμᾱ tṑ tólmā	τᾱ̀ς τόλμᾱς tā̀s tólmās
Vocative	τόλμᾰ tólma	τόλμᾱ tólmā	τόλμαι tólmai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀπότολμος (apótolmos)
• ἄτολμος (átolmos)
• πάντολμος (pántolmos)
• τολμάω (tolmáō)
• τολμήεις (tolmḗeis)
• τολμήμα (tolmḗma)
• τολμηρός (tolmērós)
• τόλμησις (tólmēsis)
• τολμητέον (tolmētéon)
• τολμητής (tolmētḗs)
• τολμητίας (tolmētías)
• τολμητικός (tolmētikós)
• τολμητός (tolmētós)
• τόλμιλλος (tólmillos)

 

References

• “τόλμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τόλμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τόλμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN